Bazan Karanlýkta kalmýþ... Küçük bir çocuk gibi hissediyorum kendimi. Attýðým her adýmdan korkuyorum, Tir tir titriyor, ürperiyorum sensizlikten, Hüzünlü bir gecede yorgun düþüyor bedenim. Aðlýyorum hýçkýrýklarýma kulak verip, feryadýmý duyan yok. Figan üstüne figanlar atýyorum naralarla gecelere, Keþke diyorum... Keþke sensiz geçen gecelerime güneþ doðsa, Bitmek bilmeyen derdime dermaným olsa,
Ah ah... Yýllarca uðruna gözyaþý döktüðüm umutsuzluðum son bulurdu.
28.04.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailozdemir01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.