þimdi sensiz,senden uzakta ve sana dair söylenecekler arasýnda
tik taklarý duyulurken zamanýn
zamanýn ayak seslerine benzer ayaklarýn...
giden zamana inat
gelen sen olursun.
olursun ama kalamazsýn
bir bahar yaðmuru gibi bereketinle gelir
yeþilliðini alýp gidersin...
ve gidiþin
"merhaba" ile "hoþçakal" arasýnda söylenmiþ sözcükler ölümüdür aslýnda
"yanmaktan sönmeye bir deðiþim evresidir.
deðiþimidir bir hüzün mevsiminin.
kangren ayaklarda bir yaranýn açýlmasý
kanamasý
durmasý ve kapanmasý
lakin varlýðýný hep korumasý gibi
bir aðacýn köküne köküne vurulan balta izleridir
izin
bir baþkalaþým evresidir.
bu deðiþimler ve baþkalaþýmlar içinde
iki cümle arasý peynir gibi tükenirken zaman
bu vedadan artakalan solan yapraklar
çiçekler deðil kuruyan
ellerim.
hala yaþayan...
ellerim
bitmemiþ hüzünler çöplüðü, ölümüne yakýlan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.