GECENİN RENGİ

Bu gece rüyamda cânaný gördüm;
Üzgündü; halinden dert yanýyordu:
Daðýnýk saçýný elimle ördüm…
Baktým ki, kalbinden kan damlýyordu.

O sonsuz emelim aðlarken sessiz,
Bir ateþ olup ta düþtü içime:
Melâli, býraktý beni çaresiz;
Hançer gibi battý ciðerlerime.

Ellerimle sildim gözyaþlarýný;
Yanaðýna, bir de buse kondurdum:
Umuda döndürdüm bakýþlarýný,
Sinesinde bir volkaný söndürdüm.

Aniden süslendi rüyamýn ufku;
Sonsuz bir menzile uçtu hülyalar:
Gözlerim faltaþý, firarda uyku…
Demek, bir kâbusmuþ böyle rüyalar.

Hasan DEMÝRCÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: