rüya bütün çektiklerimiz

Yine gün doðudan doðuyordu hala, hala umutlar bitmemiþti yani.

Dikilen fidanlar umut filizleniyordu.

Kuþlar yine çatýlarýn en ücra yerlerine kuruyorlardý yuvalarýný.

Yine rüzgâr, tüm hazinliðiyle esiyordu sonbaharda.

Ýçimdeki tarifi imkânsýz yaným aðrýyordu yine… Yine çoðaltýlmýþ acýlar yüklüydü

heybemde… Yine hüzzam…

Daðarcýðýmda þekillendirdiðim bir ütopyanýn peþindeydim yine… Sukutuna derin

anlamlar biriktirdiðim, duruþuna þekiller biçtiðim bir hayalin peþinde…

Biliyorum; hiç yeþermeyecek diktiðim fidanlar. Biliyorum, kendini karanlýklardan atan

bir yarasa savrukluðundayým.

Ama dedim ya; gün hala doðudan yükseliyor ve hala umutlar bitmemiþti.

Sonra yollarýndan geçtim, kaybetmiþini arayan çocuk masumiyetiyle. Kaldýrým

kenarlarýndan yürüdüm…

Yerlere dökülmüþ kurumuþ çýnar yapraklarýný seyrettim, nedense tanýdýk geldiler

bana; sararmýþ, kurumuþ ve dökülmüþ…

Karabasanlar çevirmiþti yürek hanemi. Baðýrmak istesem de sözler kelam olmuyordu

dilime.

Adýmlarým boþluða düþüyordu sanki…

Yüreðim boþluða…

Ýnþirahlý cümlecikler aradým aðrýyan yanýma; yönümü çevirdim, sözümü çevirdim,

özümü…

Yüreðime düþürmekti, göklerden süzülen bir melek emanetinde ki kar tanelerini,

içime düþürmekti, üþümelere salmaktý beklide umarsýz düþlerimi.

Ama dedim ya rüyaydý hepsi. Bitecekti nasýlsa diðer tüm rüyalar gibi. Uyanacaktým

nasýlsa, belki etkisinden kurtulamayacaktým bir süre, ama bitecekti… Her rüya gibi.

Ama hayra yormalýydým gördüðüm düþlerimi. Acýtsa da, sevince de salsa

benliðimi, “hayýrdýr Ýnþallah”a dönmeliydi dilim.

Anne’mden öðrenmiþtim böyle demeyi. Nice karabasanlarý böyle telafi edermiþ

Annem. Hayýrdýr dedim ben de içimden.

Hayýrdýr…
mehmet deveci
Sosyal Medyada Paylaşın: