Niye gönlüm üzgünsün, baþkalýk var halinde,
Neþen gitmiþ dert gelmiþ, gülmüyor hiç yüzlerin,
Dalgýn ve de durgunsun, kim var hayallerinde,
Söyle ey gönlüm söyle, neden dalgýn gözlerin.
Vuslat’ mý düþündüðün, yolda bile giderken,
Ayak sürür gidersin, yolda bile yürürken,
Of puf deyip puflarsýn, halin nedir sorarken,
Söyle ey gönlüm söyle, derdin bitmez mi söyle.
Þen þakraktýn bir zaman, ne oldu o neþene,
Gördüm ki hep üzgünsün, yanmýþsýn sen derdine,
Hep üzülüp durmakla, ne geçecek eline,
Kendini koyvermiþsin, derdin bitmez mi söyle.
Ey benim dertli gönlüm, sararýp soldu yüzüm,
Artýk hiçbir kimseye, geçmez oldu sözüm,
Vaktim geldi mi yok ‘sa, söyle ey iki gözüm,
Gider mi ahrete benle, derdim bitmez mi söyle.
Rahat etmez þu Yüksel, her gün ufka bakmazsa,
Rahatlar gönlü her gün, gidip ufka aðlarsa,
Gün doðmuþ gün batmýþ, ne fark eder dert çoksa,
Söyle ey gönlüm söyle, derdin bitmez mi söyle.
A.Yüksel Þanlý er
25 Nisan 2010-04-26
Antalya.