Bir Sabah Ezanı Tazeliğinde

Hep yüreðimdesin bir sabah ezaný tazeliðinde.
Yâdýmdan hiç çýkmaz hayalin.
Sesini öylesine özledim .
Gittiðin meçhul iklimler payidar.
Ankara dar bana dar...
Ah! adýnda gül kokan yâr.
Erguvanlar mahzun, her sabah seni anlatýrým güvercinlere uzun uzun…
Bir elif çekerken günlerimin baðrýna yokluðun.
Soluðun iklimime ta uzaklardan bahar kokularý yollar.
Sanma ki saçlarýnýn kokusunu unuturum.
Sabah ezanlarý okunurken hep senin gülüþün düþer hatýrýma.
Onunla avunurum.


Yüreðimde,
Hep bir sabah ezaný tazeliðinde durursun.
Meçhul iklimlerde olsan da þükür,
Nefes alýp verdikçe kalbim üzre vurursun…
Bel ki bir gün çýkýp gelirsin gittiðin meçhul iklimlerden,
Yâdýmda kalan güzelliðini ihya edersin.
Kedersin þimdilik yüreðimde.
Sevincim de olur musun ne dersin…?!


Gel, bir gün cennet bakýþlarýnla,
Isýt üþüyen yanlarýmý, ýþýt karanlýklarýmý.
Teslimiyete çevir isyanlarýmý…
Baharýmý bahar eyle þebimi nehar eyle.
Bir sabah ezaný tazeliðinde sar yaralarýmý.
Bekliyorum… Var mýsýn?
Susma öyle gözlerinle olsun bir þeyler söyle...
Ankara,27.04.2010 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: