VEDA

Tanrý’m beni sýnýyor sanýrým bu dünyada,
Sevdiðim her ne varsa ayýrdý ondan Hüda,
Sevdiklerimin sesi þimdi özlenen seda,
Her neye baðlandýysam peþinden geldi veda.

Çocukluðumdan beri içimde özlem deniz,
Bazen hýrçýn, dalgalý, bazen sakin ve sessiz,
Baðlandýðým ilk þeydi masmavi ve tertemiz,
Her neye baðlandýysam peþinden geldi veda.

Baþý karlý daðlara gönül verdim sonradan,
Dumanlý Erciyes’e daha henüz doymadan,
Savurdu yaprak gibi beni çöle Yaradan,
Her neye baðlandýysam peþinden geldi veda.

Can yoldaþý yarimin duada hep elleri,
Ak pak oldu hasretten saçlarýnýn telleri,
Bir gün olsun dinmedi gözlerinin selleri,
Her neye baðlandýysam peþinden geldi veda.

Serpildi þimdi kýzým, delikanlýdýr oðlum,
Elbet isterler baba ama ben orda yokum,
Gurbet elde yalnýzým; kimi aç, kimi tokum,
Her neye baðlandýysam peþinden geldi veda.

Tanrý’m artýk sýnama, bu sýnavdan yoruldum,
Delidoluydum kabul ama artýk duruldum,
Tam vuslat vakti derken hasret ile vuruldum,
Her neye baðlandýysam peþinden geldi veda.