Seni övmeye yetmez, âciz kalýr kalem, söz Nasýl methedem seni, sevgili peygamberim. Barýþ, huzur, kardeþlik… hepsi seninle güzel Kalplerden sildin kini, sevgili peygamberim.
Ne güzel bir hâtýra, vahiy kokan o cübbe Kalmasýn gönüllerde, kinden, garezden habbe Getirdiðin o dinle, hem kendine hem Rabb’e Âþýk ettin sen beni, sevgili peygamberim.
Fetret devri insaný, her pisliðe sapardý Kýzýný diri gömer, helvadan put yapardý O Hakk mâbut dururken, geri döner tapardý Getirdin tevhit dini, sevgili peygamberim.
Gereksiz o þeylerle, gel soldurma o teni Vahyin güzel kokusu, o kadar mý ki yeni? Terk-i edep ettiysem, n’olur affeyle beni Seni sevmeyen denî, sevgili peygamberim.
Her iki cihanda da, bize gerek himmetin Kadrini pek bilmedik, o sunduðun nîmetin Günâha batsa bile, seni sever ümmetin Fedâdýr sana caný, sevgili peygamberim…
25/04/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.