Bu Akşam
Býrakmam ellerini, bunu böyle bilesin!
Hayalini kurmuþum, bu akþam benimlesin.
Bilmem kime yâr oldun, ellerini kim tutar?
Cisminden bir hayýr yok, hayalin bana yeter!
Neyleyim ki karþýmda, olsan bile mücessem,
Artýk bana haramsýn, günah olur gel desem.
Böylesi daha güzel, yalan deðil inan ki!
An be an benimlesin, gerçek gibisin sanki!
Ne kapris, ne de kahýr, melek kadar masumsun,
Sen artýk hayalimde, kavuþtuðum arzumsun.
Ne zaman bir ücraya, çekilsem tek baþýma,
Perçemin yüze düþmüþ, geliyorsun karþýma.
Bu akþam fark etmiþim, sen hep ayný yýldýzsýn,
Son gördüðüm gibisin, hala liseli kýzsýn.
Ne saçlarýn aðarmýþ, ne yüzünde çizgi var,
Demek ki hayallere, dokunmuyor hiç yýllar.
Temmuz 1990 - Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.