grisi ince günsarýsýyla damarlanmýþ bir ruh üþümesi
kesintili titrek zamaný üfler gibi doluyor bedene
soluðu kesik bir intihar gibisin sevgili
ve vakit alacasýndan tan yerine kadar ateþ
sürünerek geçiyor bildiðim tüm dualarla
dilimden
diline
dalgalar köpüre köpüre sabahý yutuyor
her sokak mý çýkmaz
her aþk mý tarumar
iki çalgýlý bir oda-müziði gibi nefes nefese intikamýn
sýrasýyla alýnmayý beklerken
yanlýþ notaya doðru basan sevgili
sen sokul yamacýma
kývrýlsýn her ihanetin
dallarýmdan
dallarýna
seviþmelerimiz yarým kalmýþ baharlarýn tadýný çýkarýrcasýna
hep yaðmur mu yaðacak
hep aþk mý aðlayacak
devþirme günahlarý sýrtlýyor ayrýlýk kamburun
her yerin ölüm sessizliðine bürünmesi bundandýr
bundandýr gözlerinin melankoliye bürünmesi sevgili
kendimi bulmaktan korktuðum yolunda
yürüdükçe sarsýlýyor kimliksiz ruhum
tenimden
tenine
göz kapaklarýmda þirazeden çýkma bir isyan avuçiçlerini öpüyor
hep uyku mu kalacak
hep aþk mý gidecek
hafif gölgeler býraktýðýn sütmavisi düþlerin
uzaklarý mesken tutmuþ aydýnlýða gülümserken
þimdi gününü bildiðim bir kýyamet gibisin sevgili
psikopat gibi inerken gözlerine itilmiþ arzularýn mecrasýnda
hazýra konan bakir bir heyecaným
sesimden
sesine
sevmek hiç kadar günahken özünde
hep ben mi biteceðim
hep AÞK diyeceðim…