Hüznüm uyandýrdý bu sabah öptü yanaðýmdan, yalnýz býrakmadý beni. Senin gibi . Telefonuma baktým ne bir mesaj ne bir çaðrý . Boþ gözlerle baktým etrafa , suskun sözlerle yaraladým kendimi ... Sus yüreðim acýtma kendini daha fazla.. Kalmayý beceremeyen bir insandan ne bekledin ki zaten, Senin olmayý baþaramayan, sevgiyle saramayan bir yürekten ne bekledin. Sitemlerim yaralasýn vedakar tavrýný, sussam daha mý çok acýr canýn ? Söylede ona göre kanatsýn sözlerim hissizliðini... Kalk git ! sen gitmeyi bilirsin, ben özlemeyi. Topla yüreðimde ki aþkýnýda al git, bavulunu arkandan yollarým. Gar’da unutulan suretlerinide al, görmek istemiyorum bundan böyle.. Haberimi alýrsan da gelme sakýn Ýstanbula . Mutluyum ben senden kal(a)mayanlarla . Aman dilim, sus! susta aklýmda olaný getirme aklýma . Güvendiðim sözleri kaldýrdým rafa, sakladým naftalin kokulu zamanlara... Sahii kaç yaþýnda sevdim sensizliði ? Hala Ýlk okul defterimin arasýnda saklýyorum seni,biraz yýrtýk ve buruþuk ... Son vurgunum, en çok vurulduðum . Ýsyan perdesini indirdim, þehrin kapýsýnýda kapattým bende olanlar firar edip kaçmasýn.. Þimdi gidebilirsin, suskularým bunlar konuþsam gitmezdin ... Elde avuçta kalan sevgimi de satýrlara döktüm iþte, birazdan kurtulacaðým senden.
10.03.10 Özge ÖZGEZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazendee Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.