Ölü İstanbul

Ölülerin ardýndan aðýt yakýlmasýn mý?
Boðaz Köprüsü’nde intihar saatler yaþanýyor.
Kulaðýmýzda bir martý çýðlýðý kaldý.
Ýki tarafýn aðrýyor Ýstanbul, ateþin var…
Sönen ocaklarýn dumaný ciðerleri daðlamasýn mý?

Ben selam ederim Ankara’dan, eskiden olduðu gibi.
Yarýsý kayýp acýlarýn, diðer yarýsý bayat…
Ellerimizde geleceðe sönük umutlar var.
Ýki yakan bir araya gelsin Ýstanbul.
Döner vapurlarýn dümeni, sen aðlama.

Boðaza sýfýr düþler büyüttük, aþk meþk ve biz mutluyduk.
Yollarýnda el ele tutuþur senin için ölürdük.
Sakýn sallanma Ýstanbul, hazýr deðilsin.
Su havzalarýn, ormanlarýn talan edilmiþ.
Haberin olsun Ýstanbul, sen artýk sen deðilsin.

Sana hep âþýk olduk, sen bizi bir kez sevdin 1453’te.
Sonra yasak aþklar yaþadýk seninle, kirlendin.
Þimdi gözümüzde bir görüntün var.
Gürültülü yalnýzlýklara dost, saðýr duvarlar gibisin.
Ne yapsak faydasý yok, utangaç acýlar gibisin.
Suskun ve süslüsün Ýstanbul, keþfin tamamlanmýþ.

Þimdi Ýstanbul, elimden tutsan yine düþerim yollarýna.
Seni en sevdiðin insanlar darp etti, deðdi mi yýllarýna?
Aðlama Ýstanbul aðlama, yakýþmaz bu yaþlar sana.

Sosyal Medyada Paylaşın: