Bir baksan, daha derin, denizden gözlerimiz,
Gülden kayýklarýmýz, gamdan küreklerimiz...
Yüzme bilmen gerekmez, bizim sularýmýzda,
Köpükten çitler kurduk, baksan dört yanýmýzda...
Ezelde uyumuþuz, uyanýðýz biz her dem,
Sormayacaksýn bile, nerdedir? Gündüz, gecem.
Taþýr sular kolunda, sevdasý olanlarý,
Kendiliðinden gömer, saf dýþý kalanlarý !
Bir tek türkü biliriz; aþk der, baþka demeyiz,
Omurgasý sevgiden, aþktan çatma gemiyiz.
Bur da iþimiz olmaz, ah ile, eyvah ile,
Padiþahlar uðramaz, muhabbet yok þah ile.
Almayýz içimize, üstünlük taslayaný,
Divaneye yazarýz, dilden anlamayaný.
Ýniþ ve çýkýþ biter, dümdüz olur yokuþlar,
Narin gagalarýnda, kurþun taþýmaz kuþlar.
Tak koluna bir sepet, doldur içini gülle,
Hadi, gir sularýma, divane bir gönülle...
Artýk iþimiz olmaz, ne bu, yahut þu ile,
Tüm dalgalar aþýlýr, derin bir huþu ile...
Ümmilik demindeyiz, kulak kesildi her þey!
Sükutu bozmak için, çalýnýr ince bir ney...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.