HAYAL

Zamana harcanan bir kaç saatse bakýþlarýn,
Uçmak için kanatlarý yok artýk o kuþlarýn.
Sessiz kýyýlara vursa da deliren dalgalar,
Bir daha uðramaz uykulara doðan bu hayal.
Gökkuþaðýnda umut çocuklarý bekler bizi!
Onlar merasime hazýr melekler kafilesi.
Daðýlan dostlarýmýn her biri baþka diyarda.
Hatýramýz canlanýr bir fotoðrafla duvarda.
Annesiz kadar eksikti, taþlý topraklý yollar,
Korkunç bir hayattý uykuya dalana kadar.
Altýmýzda cennet, karþýmýzda uçsuz cehennem,
Kaplamýþ çevremizi aðlatan aðýr bir meltem.
Yüzümüzde parladý piþmanlýk, ayrý düþtük biz,
Yakamozun eþliðinde sarsýlmýþtý gemimiz.
Karanlýða gömüldük göremedik önümüzü,
Yolumuzda ki rehberdi onun masmavi gözü.
Koparýldýk gece uluyan beyaz kurtlar gibi!
Yalnýzca ben olamazdým, bu kabusun sahibi!
Kalabalýðýn ortasýnda, onsuz, yalnýzým ben,
Çýkmadý günlerce bu taþkýn hislere direnen.
Kargaþada kayboldu elimdeki bu cevher,
Derken cennet tepesinde hiç görmediðim sisler.
Gürültüyle kulak kýzartan bir ses peydahlandý,
Ürkütücü o meltem ayaklarýma dolandý.
Aðaran sabahlar uzaktý zifiri gölgeme,
Uyanmadan ipince bir el dokundu elime.
Gözbebeklerimden yere kuru bir yaprak düþtü,
Fýrtýna hüsran toplayarak baþýma üþüþtü.
Þüphesiz görünmez yýkýcý rüzgara çareler,
Her misafir oluþunda raksýndadýr perdeler.
Yaþlanýr uyurken odamda maziden bir taþ plak!
Sanki bedeviyim, düþtüðüm çöl ýssýz ve kurak!
Uyanmak istemedim, alýþmýþken bu hayale,
Cevap bulmalýydým zihnimdeki bir kaç suale!
Terkedildim sessizce arkasýndan bakakaldým.
Bu hayalin tesirinden kendimi zor kurtardým.

Ýsmail Þanlý




Sosyal Medyada Paylaşın: