Selamsýz rüzgârlar esintisinde
Yalazladýn kavruk yüzlerimizi;
Eyy ana yurt sana tutkunluðumuz
Kamaþtýrdý gönül gözlerimizi...
Belli belirsizdin saf seraplarda,
Umut paslanmýþtý demir kaplarda,
Sanki buz tutmuþtun taa kutuplarda,
Duyamazsýn sandýk sözlerimizi...
Seni senden, kendimizden gizledik;
Çöl dediler için için sýzladýk;
Bu yalana kandýk amma özledik,
Hâyal ettik kumda izlerimizi...
Bir kemter burgunun zehirli ucu,
Beynime iþlerdi, hepsinden acý
Türk ve Turan demek düþünce suçu,
Ti’ye almýþlardý tezlerimizi...
Demiri deldi de mazlumun âhý,
Tazelendi Yesevi’nin sabahý;
Yol andýyla Gâzi Erenler Þahý,
Yandýrdý küllenen közlerimizi...
Gerçeðin hâyali aþtý havasý;
Aþka geldi Ergenekon yuvasý;
Haklý çýktý Bozkurtlar’ýn davasý,
Açýða serdik de gizlerimizi...