Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var,

Apr,07/04

Yaþadýklarýmdan öðrendiðim bir þey var,
Ünlü þairin þiirine baþladýðý gibi.
Sevgilim bitkin düþmeli elbet öpülmekten,
Ama diyeceðim o deðil.

Bir sen varsýn sana dost,
Her daim.
Bir tek sen, hep senin yanýnda olan.
Sevgilin reddetse de,
Seni reddetmeyecek kollarýn var senin.
Kendini öpemesen de,
Saçlarýný okþayacak ellerin var.

Yaþadýklarýmdan öðrendiðim bir þeyler daha var,
Sen, eðer ki sen seversen kendini,
Seviyorlar seni.
Sen, eðer sen kolluyorsan sendeki seni,
Sen, öncelikle, sen incitmiyorsan sendeki seni,
Kimse incitemiyor seni.
Ve eðer sen, saygý duyuyor isen sendeki sene,
Hiç, ama hiç kimse yok sayamýyor seni.
Sen, ”Evet, ben benim” demiþsen eðer bir kez,
Hiçbir öpülmekten bitkin düþmüþ sevgili,
Günün birinde,
Asla, ama asla cesaret edemiyor deðiþtirmeye
Sendeki seni.

Yaþadýklarýmdan öðrendiðim en önemli þey,
Önce kendini sev,
Kendini say,
Ayaklarýna saygý duy,
Onlar hep seni taþýyan.
Ve öyle özen göster ki onlara,
Hep, dimdik seni taþýsýnlar!

Sevgiline de güven elbet,
Ama
Önce kendine!
Senin beynin kadar,
Senin yüreðin kadar
Hiçbir sevgili yol gösteremez sana!
Ayaklarýn gibi,
Sen, seni taþý önce.
Çok sevgililer yol boyunca taþýyamayabilirler seni;
Aðýr gelebilirsin,
Yada fazla hafif.
Neyse ne,
Yola,bir þekilde devam etmek senin iþin!
Kendi ayaklarýnýn üstünde.

Sakýn ola ki yorma kendini baþkalarýndan sakýndýðýn eleþtirilerinle,
Üzme sendeki seni,
Sevgilini üzmemek için debelenirken!
Hele ki, bir yol ayrýmýndaysan eðer.

Yaþadýklarýmdan öðrendiðim bir deðil, bir çok þey var ki,
Ancak kýrk yaþýmda öðrensem de,
Bir parça bencillik,
Hiç de kötü bir þey deðil!
Eðer ki amaç,
Korumaksa sendeki seni.

Sev sevgilini, doyasýya,
Okþa saçlarýný,
Kokla,
Koy yüreðinin bir kýyýcýðýna.
Dostlarýný koy diðer kýyýcýklara,
Aileni,
Çoluk-çocuðunu, varsa eðer,
Ama yüreðinin ortasýný hep sana ayýr!
Çünkü hep sensin hep sana en yakýn.
Sen, hep orada durmalýsýn ki,
Günün birinde,
Çeker giderse hepsi birer-birer,
Sen, seni sen olarak,
Hemen oracýkta sapasaðlam bulasýn.
.............

Öðrendim iþte,
Yaþam bu, öðretiyor insana,
Suyun akýþýný,
Haþa,
Karþý koymak ne mümkün,
Yalnýzca kabul!

Öðrendim ki,
Hiçbir þeye fazla tutunmayacaksýn!
Tutunmak deyince,
Sarmaþýk geliyor aklýma,
Asalakçasýna.
Hiç benzeme bir sarmaþýða,
Sevgilin bir aðaç gövdesi olmasýn sakýn.
Bir çöp de olma,
Akan su içinde
Önündeki bir taþa toslamýþ
Orada, öylecesine takýlýp duran,
Oysa bak, diðer çöpler
Akýyor suyla beraber!

Velhasýl,
Þudur ki aslolan,
Sen, sen olarak,
Bunu bir onur bilerek,
Taþý kendini,
Býrak sulara cesurca,
Gideceðin,
Göreceðin yerler
Seni hiç korkutmasýn!
Sen, sende oldukça,
Bu yalnýzca
Tebdil-i mekan!

Gülgün Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: