ŞU DESTANI (Gülce-BAHÇE)
ÞU DESTANI (Gülce-BAHÇE)
Harun YÝÐÝT
*
Tarihçi var, Makedonya’lý Ýskender’in Milattan önceki yýllarda Türkistan’a kadar gelip baþta Semerkant olmak üzere Türkelini zapt etmek istediðini yazar.
Ay oðul!
Tarihçi var, bilmez Makedonya’lý Ýskender’i, benim gibi düþünür, benim gibi anlatýr Aryani (Ýranlý) Zülkarneyn’i ve Türk Komutan Þu’yu…
Ay oðul!
Þu kalesinde üçyüz altmýþ nöbet çalýnanda tuðlarda, gök mü gürülderdi, yer mi yarýlýrdý? Ah bir anlatabilsem!
Ay oðul!
Devlet ola her dem, adil ola.
Devlet ola her dem savaþa hazýr ola ordusu.
Anlatayým hele bir, gülce, gülce
Kulak ver de dinle
Dokuz tuð üzre dokuz kös ve davul çalalým,
Hakanlar, kaðanlar önünde dokuz gün
Yürüyelim Zülkarneyn üstüne
Ya da kullanýp aklýmýzý dökmeyelim kan
Kavuþsun barýþa cihan
Dinle, iþit Ay oðul!
*
(Þ) ükretmezse neler görüyor insan
B(U) yükten çok þeyler veriyor insan
Öl(D) ürülen Saka kahramanýnýn
Hil(E) yle alýnan yiðit canýnýn
Mani(S) i kalýyor geçen anýnýn
Þükre(T) mezse neler görüyor insan
Geçen z(A) mana çaðlar tanýktýr
Mert ola(N) ýn türküleri yanýktýr
Ýnsan can(I) gelip geçen konuktur
Bu yükten çok þeyler veriyor insan
*
Ve
Bir gün
Ýnsanlar
Mýþýl, mýþýl
Uykusundayken
Komþu devletlerin
Sinsice saldýrýsý
Gerçekleþti birden bire
Hiç kimsenin baþý yastýktan
Kalkmadan oldu tatlý canýndan
Öldüler rüyalarýyla beraber
Öldüler kadýn, erkek, yaþlý ve çocuk
Öldüler bulutlarý bile göremeden
*
……………….Gök Börü’nün katliam ortasýndan
……………………….Küçük çocuk Þu’yu kaçýrýþý
Etrafýný kuþatarak Saka ilinin
Düþmanlarý iki koldan vurup geliyor
Alevlenmiþ yanar durur düþmanýn kini
Önlerine çýkan caný kýrýp geliyor
…….Yýkmýþ bendini, yollarýný yarýp geliyor
…….Çýlgýn baþý taþtan taþa vurup geliyor
…….Suçlu suçsuz hesabýný sorup geliyor
Kýzgýn komþularý kýlýçtan geçirdi
Saka Türklerinin soyunu sopunu
Küçük bir çocuðu Gök Börü kaçýrdý
Büyütüp eðitti bu küçük kaðaný
…….Genç Kaðan geliþip bilgeliðe erince
…….Düþmandan saklanan soydaþýný görünce
…….Saka devletini kurdu yerli yerince
*
……………….Çaðlarýn sinesinde þöyle yazar:
……………….Ay oðul!
……………….Karanlýk çöktüðünde göklere
……………….Yaþ yirmiden sonra bir yiðit
……………….Açmýþtýr kutlu bayraðý, toplamýþtýr ulusu
……………….Ovalar, daðlar, bayýrlar seslenirken
……………….Þu! ...
……………….Þu! ...
……………….Þu! ...
……………….Hazýrdý çevresinde
……………….Çadýr, çadýr Saka Türkünün ordusu
Henüz daha çadýrlarda boylarý
Genç yaþýnda büyük ordusu vardý
Çevresinde aklý baþýnda beyleri
Soyunu korumak en büyük derdi
…….Kale yaptý Balasagun yanýna
…….’’Þu Kalesi’’ dedi kendi þanýna
…….Üçyüz altmýþ altý nöbet çalýna
*
……………….Ay oðul!
……………….Devlet yönetmek, ordu yürütmek
……………….Öldürmek için deðil,
……………….Barýþ içinde yaþatmaktýr insanlarý
……………….Ay oðul!
……………….Sen de bilirsin ki;
……………….Yiðitliðin dokuzu vurmak birisi kaçmaktýr
……………….Hele dinle Kaðan Þu kaçmadý ama…
……………….Kullandý bilgece aklýný
……………….Biz anlatalým sen dinle.
Ýnsanlar
Ölmekten býktý
Yakýlýp yýkýlmaktan
Kýran geldi kýtlýklar çöktü
Umut besleyerek yarýna baktý
Yüreðinde yanan koruna baktý
Dað baþýný duman bürüdü
Ha deyince binlerce
Atlý yürüdü
Yürüdü
Sakalar bir gün kendi baþlarýyla BULUÞTU
Günden güne GELÝÞTÝ, büyüdükçe BÜYÜDÜ
Akan sular UYUDU, düþman UYMAZ oldu
Kýtlýklar ve savaþlar, çekiþmeler BÝTMÝYOR
Çok ocaklar TÜTMÜYOR, olmasaydý DÖVÜÞLER
Hayal olur SEVÝÞLER, yürekler DUYMAZ oldu
Gün
Geldi
Zülkarneyn
Ordusuyla
Yürüdü ta
Asya içlerine
Adamlarý geldiler
Padiþah ÞU’yu gördüler
Bir bir hallerini dediler
‘’Zülkarneyn bize doðru geliyor
Ne yapalým bu adamla söyleyin
Emrinizi bekliyoruz
Bir hýþýmla yürüyelim üstüne
Havada kan kokluyoruz’’
Hâlbuki
Kaðan Þu çok önce kararlar aldý
Kumandanlarýný gizlice saldý
Gözcü Hucend vadisine geldi
Haber gitti ‘’Bekliyoruz’’
Kýrk gözcü
Gizliden gizli
Yaklaþtýlar yavaþça
Zülkarneyn’i takibe aldý
Ýþte bunun
Bir gümüþ havuzu vardý
Kaðan Þu’nun
Havuzunda kazý vardý
‘’Savaþalým mý? ’’
Diye soranlara
Kaðan þunu dedi:
‘’Þu kazlara ördeklere bakýn hele ders size
Havuzdaki eðlenceyi bozanlara sorsak hele’’
‘’Zaman kötü, bir gün bari temiz suya kan düþmese
Bizim halimizden bize kýzanlara sorsak hele’’
‘’Huzurlara yoldan kara haber getirenler hani
Kýlýçlarý bir kez çekip tozanlara sorsak hele’’
Çýktý Zülkarney yola, geliyor öldürerek
Önceden gelmiþ þaný, atý dörtnal sürerek
Korku salmakmýþ iþi nice baþlar vurarak
..…..Þu geçen savaþlara içimizle yanmalý
…....Küsülen barýþlarda tarihini anmalý
…....Kovana sahip çýk ki, arý gibi olmalý
Kaðan’ýn
Bu sözlerini
Duyan halkýnýn
Yüreðine od düþtü
Korkup dehþete kapýldýlar
Hükümdar savaþ hazýrlanmamýþ
‘’Ne yapacak, ne edecek’’ telaþý
Sardý içten içe korkuyla
Halkýnýn yüreðini
Paniði gördü
Kaðan ÞU
ÇALDIRDI davullarý Sakalarýn Kaðaný
Halký ile birlikte ta doðuya YÜRÜDÜ
Üstlerine binecek hayvanlarý ALDIRDI
BÜRÜDÜ yüce daðlar baþýný kara duman
Her gelen birbirinin hayvanýný ALMIÞTI
KÝMÝ yayan yapýldak yýldýzlarýn altýnda
DALMIÞTI büyük kaðan uzun yolda hayale
Geride býrakmýþtý gelmeyen birkaç KEMÝ
KAN dökmeden halkýný kaçýrmýþtý savaþtan
Sabah olunca Kaðan, konakladý OVADA
Sakalar çok sevindi, telef olmamýþtý CAN
HAVADA kuþ sesleri, yerde toprak kokusu.
***
Tarihte az rastlanýr eþine
Eþinerek týrnaklarýyla topraðý
Topraðýn içine ulusunu saklayan
Saklayanlar öfkesini, muvaffak olmuþ
Olmuþun, ölmüþün çaresi yoktur
Yoktur böylesi, savaþtan kaçan
Kaçanlar ödlek dese de cahiller
Cahillerin elinde oyuncak oluyor barýþ.
Barýþ ancak bilge iþi
Ýþi savaþmak olan kiþi
Kiþiliðin kaybedendir
Bedendir acýlarý çeken
Çeken ortada ya çektiren?
Çektiren azýnlýkta elbet
Elbet çoðunlukta çekenler
Çekenlerin acýlarý ulaþýr arþa
Arþa çýkan savaþa
Savaþa ‘’Dur’’ diyen yok mu?
Yok mu tarihin akýþýný tersine çeviren
Çevirenler yönünü rüzgârýn
Rüzgarýn akýþýný kötülüðe salsýn
Salsýn sesini yýrtýlýrcasýna sessizliðe
Sessizliðe boðulsun yeryüzü
Yüzünü yýrtsýn topraðýn, tek bir tohum
Tohum çatlayýp kucaklasýn hayatý
Hayatý tatsýn görmediðim cen
Cennete dönsün dünya denen alem.
*
……………….Ay oðul!
……………….Bilesin ki Türkler, savaþta çok zaman geri çekilerek
……………….Düþmaný peþlerinden sürükler, onu tabiat olaylarý ile
……………….Yýpratarak zayýf düþürürlerdi.
Hele biraz BEKLEYÝN, sergiler SERELÝM
Yaþlý, çocuk SAKLAYIN bekleyip GÖRELÝM
Atlara binsin benim güçlü gözcülerim
Düþmaný bir YOKLAYIN, kaç yiðit YORALIM
‘’Zülkarneyn buradan gelip geçici’’
Deyip bazýlarý orada kaldý
‘’Tutunamaz burada, bir gün kaçýcý’’
Deseler de yine kalaný buldu
‘’Yurt yapamaz burayý, konup göçücü’
Çoðunun içinde korkular saldý
Önüne geleni kesip biçici
Yine yüreklere endiþe doldu
Can dediðin bir gün garip uçucu
Ecel dayanýnca olanlar oldu…
*
BAKANLAR tepelerde, çoktan arayý AÇTI
BAK ANLAR doðru bakan, bu insanlar çok AÇTI
……….DAÐLAR kanla yazýlmýþ, bu yazanlar YA DELÝ
……….ÇAÐLAR durur nehirler, kanla yýkar YADELÝ
DAÐLARIM kan revandýr, çýkar mý bir GÜN AHIM
DAÐLARIM yüreðimi, bilmem neydi GÜNAHIM
............BAÞIMIZ karpuz gibi, gövdemizde DÜÞÜYOR
……….BAÞIMIZ uyutuyor; ‘’Sen hayýra DÜÞÜ YOR’’
*
……………….Ay oðul!
……………….Demir kapý dýþýnda yirmi iki boy vardý
……………….Hun, (Türkmen) derlerdi adýna
……………….Demir kapý içinde
……………….Zülkarneyn’in yanýnda iki boy vardý
……………….Kal Aç denirdi adýna
……………….Bu da bir savaþ taktiði idi
……………….Vakti gelince açmak için o demir kapýyý
……………….Ay oðul!
……………….Yirmi dört gömlek içinde, bir vücuttur Ulusum
Uzun yollardan geçip, aþtýlar nice daðý
Öbek, öbek çadýrlarý yaylalara kurdular
Bir taktik ile geri çekilerek durdular
Korku deðil, tersine çevirmek için çaðý
Bir kiþiye bel baðlamýþ koca tarih akýþý
Gelecek, topraktaki solucanýn sezgisidir
Ana rahmine düþen çocuðun yazgýsýdýr
Bin caný telef eder, bir kiþinin bakýþý
Yeþerir bazen hayat, dibinde bir kayanýn
Döne, döne yüzünü, bakar güneþe, aya
Sancýlanýr, acýya banýp gelir dünyaya
Çok sýr saklý içinde, iþlenen her oyanýn
Yeni bir can yaratmak, sevdalanmak da öyle
Dayanmalý sevdalanan, doðuran ana gibi
*
……………….Ay oðul!
……………….Orta Asya bozkýrýnda
……………….Nal sesleri duyulanda
……………….Aral’dan Çin Seddine
……………….Gök Börüler, Kürþatlar
………………. Yollara koyulanda
……………….Karþýlaþsa öncü güçler
……………….Türk’ün aklý galip gelir
……………….Gelir de,
……………….Kutlu bayrak yükselir.
Zalim Zülkarneyn orduyla, düþtü Türklerin peþine
‘’Gece baskýn yapýn’’ diye Seçilmiþ yiðitler yolladý
Saka kaðaný Þu, güçlü ordularý görür görmez
Çekilmektir düþüncesi, bu savaþa izin vermez
Kapýlarýna dayanan düþmanlar yerinde durmaz
Zalim Zülkarneyn orduyla, düþtü Türklerin peþine
Yüksek, yüksek daðlar aþýp nice yollar dolaþtýlar
Süre, süre atlarýný Çin yurduna ulaþtýlar
Genç savaþçýlar bir bilge savaþçýyla buluþtular
‘’Gece baskýn yapýn’’ diye Seçilmiþ yiðitler yolladý
*
……………….Ay oðul!
……………….Günlerden bir gün Kaðan Þu’nun yiðitleri
……………….Yaparlar gece baskýný.
……………….Çerilerden birini
……………….Böler ortadan kýlýçla ikiye
……………….Dökülür altýn dolu kemeri
……………….Kanlar içinde yere.
……………….Altýn han- Altýn Kan denir
……………….Þimdi bile o yöreye
Türkler gece saldýrýyor
Kýnda kýlýç sesi vardý
Kimler kimi öldürüyor
Kinde kanýn hasý vardý
Her vuruþta þimþek çakar
Yer gök þahit olmuþ bakar
Kavgalarda vücut denen
Handa canýn yasý vardý
Bir düþmana kýlýç vurdu
Her vuruþta gövde yardý
Belde altýn dolu kemer
Bir vuruþta süsü kýrdý
Yara SIZLAR kýlýcýn deðip kestiði tende
Acý nedir ki acep, ne bilir YARASIZLAR
Gün olur devran döner, neler görürsün SEN GÜL
SEN GÜL diye toparla, nerde çiçek görürsen
DÝLÝM Söyler sözleri, baþým çeker cefayý
Ya derimi yüzseler, kesseler dilim, DÝLÝM
Bir bilmece sürüyor þu insanýn DÜNYASI
DÜN YASI ile aðlar, bugün atar kahkaha
*
……………….Çadýrdan kente dönüþün destanýdýr bu
……………….Ay oðul’
……………….Balasagun ikliminde ürün veren
……………….Türklüðün bostanýdýr bu
……………….Çaðlar çaðý bitmedi
……………….Uluslarýn þom kini
……………….Hala kör bir öfke yaralar
……………….Gökte uçan güvercini
……………….Hile, entrika ve öç
……………….Kýrar zeytin dalýný
……………….Ay oðul!
……………….Tarih böyledir iþte
……………….Destan, destan
……………….Çalar kavalýný
……………….Zannedermisin ki!
……………….Ebedidir barýþ atýlan imza kalacak
……………….Þehirler kurulsa da
……………….Gün gelir sinsice
……………….Öç yemini alýnacak!
Zülkarneyn, gün geldi yurduna döndü
Planlar teper gider
Þu, Balasagun’a gelip yerleþti
Bir söylence kopar gider
Orda kentleþmeyi Zulkarneyn kurdu
Çadýrdan vazgeçip yaptýlar yurdu
Birleþti baþlar el ele verdi
Barýþlarý yapar gider
Aryaniler kentleþmeyi getirdi
Sakalar göçebeliði bitirdi
Þu kalesine bir týlsým yatýrdý
Orda kuþlar sapar gider
***
Barýþ gelmiþti
Çekilerek gittiler
Herkes gülmüþtü
Bir uykuya yattýlar
Yurdunda doðan
Ýnsanlarda yarýþý
Yiðitti Kaðan
Çok sevmiþti barýþý
Gül erken soldu
Uykudan uyandýlar
Düþman kin saldý
Kana boyandýlar
Sinsice gelip
Aryaniler saldýrdý
Türk Kaðan Þu’yu
Bir hileyle öldürdü
*
……………….Ay oðul!
……………….Þu’yu kurtaran Gök Börü neyse sen de o’sun bil
……………….Karabulutlarý göklerimden sil
……………….Barýþa gülümsesin mor menekþe, karanfil
……………….Barýþ diye yan gelip de yatma hiç
……………….Bu destandan örnek al
……………….Destandýr ki çok ilginç!
*
Yaðýz atlar kiþneyende ovada
Cenk davulu gümleyende havada
Türk evladý uyur mu hiç yuvada?
Akýl gerek bilek gerek yurt için
Açýlmayan kapýlarý açmaya
Aþýlmayan yüce aþmaya
Iþýklarý karanlýða saçmaya
Ýlim, irfan, bilgi gerek kurt için
Destanlarým beni bana anlatýr
Zaman unutkandýr derler, unutmaz hatýrlatýr,
Kendisini bilmeyen, bir gün yurdunu satar,
Balasagun yaylasýnda, Þu adýnda yiðit yatar…
Harun YÝÐÝT
20 Nisan 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.