...PRANGALI DİZ ÇÖKMÜŞ...

Susuzluðun da sarmýþ tümden, bedenimi sürgünlerinde
Her yerim yanýp da kavrulmuþ, daðlamýþlar gül býrakarak
Güneþin dahi beni ýsýtmýyor, her yaným don içinde
Yaðmurlar geliþte geçiverdi, iþlemez içime artýk

Durdu çalýþmýyor hislerim, beynimde kayýp yangýnýnda
Bir tatlý bakýþýn vardý sýcacýk, akan tek o içimde
Soðudu hisler bitti, senin kalbinin benden kopuþunda
Didikledin tüm yaþamý, hatýran tek kaldý, bir biçimde

Susuzluðu arar oldum, kara nehrinde boðulmaktan
Sessizliðe gömüldü, tüm bedenim yokluðun elinde
Kahýr kaynar içimde dýþýmda, bir elde yok kansýzlýktan
Sýðýnamadým ne kendime ne sana, bitirdin sevginde

Gözlerin bile donuk, beni artýk can görmezlik içinde
Ellerin de çok mu çok soðuk artýk, oda mý firarlarda?
Eski sevdalar yok olmuþ, kalakalmýþ yaban ellerinde
ilkbaharým da hiç yok kýþlar olmuþ, teslim de buzullara

Vah! Hayat vah! Bu ne vefasýzlýk, endamýnda çöküvermiþ
Sonsuzluða giden aþkýmýn yolunun, izi de yok artýk
Umudu baðladýðým ömür atisinde ki, bað çürümüþ
Bense eli böðründe, sensizliðe prangalý diz çökmüþ...

(21.04.2010)AZAP…


Sosyal Medyada Paylaşın: