...DELİLENDİM BEN YİNE...

Gönülden delirdim yine, ortamdan kaçtým, dertlerime tutundum
Geçmiþin kahrýndan kurtulunca tüm sýkýntýlarýmý unuttum
Gecenin zifir karasý tümden benliðe çöktü de kör eyledi
Dost dediðim þaþkýnlar hep yollarda menfaat çalýp da söyledi

’’ Hak bilmez, yetim tanýmaz, utanýþta sýkýlmaz, canlar yakýlýr. ’’

Ne gelecek ne geçmiþte yazýk arlanýp da insanlýk bilemez
Yürek uslanmaz, utanmaz, þeytanlýðý býrakýp doðruyu görmez
Görünce gerçeði heyhat! Rezilliðimi, kendimden de utandým
Hata ettim, can bildim dostlarý da çamurlara da ben bulandým.

“ Korkak gerçeðe ulaþýp çözmek yerine, çakalý da dost sanýr. ”

Ellerimi açtým, gözlerde yaþlarla diz çöktüm yangýn gönlümle
Suçlu, günahkâr, sefahatli, kabahatli de olan benim diye
Tövbe ettim! Yaratana tüm iþlenmiþ olan onca günahýmla
Koþtum, sýðýndým kördüðüm gecenin gizemli kör karanlýðýna.

“Kör göz, önündeki süslü tuzaða aldanýp kanar, yolda kalýr. ’’

Kahrettim dost vefasýzlýðýna, bin piþman küstüm insansýzlýða
Kör ettim gözleri, daldým bilmezliðin bedbaht giz darboðazýna
Yüreðim yangýnda, gönlüm kýrgýn, kadere de aðlarda dururum!
Boyun büküþle çaresizce, içten çöküþte kalýp kahrolurum.

“Hep süslü saraylara özendimde, mis gibi yuvamdan kovuldum. ’’

Tutacak dalým bile olmadý, yaþantýmla savruldum da durdum
Allaha bakacak yüzüm de yok, pisliðimin içinde yoðruldum
Ne ektim ki ne biçeyim, hep otlandýmda durdum, el tarlasýnda
Nefse kandým, mazlum hakký yiyeni bilemedim, kaldým boþlukda.

“Doðru eðri görmez oldum, kendi kör kuyumun dibinde boðuldum. ’’

(20.04.2010)AZAP…

Sosyal Medyada Paylaşın: