Alışamadım
Karþý daðlara çöken kýpkýzýl grup gibi,
Çöreklendi hasretin, içimden atamadým.
Yalnýz kaldým içimde baþladý boran tipi,
Fýrtýnalar dinmedi, henüz atlatamadým…
Odalarda aradým hayalini sesini,
Nasýl özledim bilsen sýcacýk nefesini,
Býraktým da ellerin kimini kimsesini,
Kimselere demedim henüz anlatamadým…
Sanki mutfaða girdin, bak yemek yapýyorsun,
Yok, yok hayýr banyoda, çamaþýr yýkýyorsun,
Konuþuyorum sanki sen beni dinliyorsun,
Hayýr, olmadý inan, henüz alýþamadým…
Bahçedeymiþsin gibi, gülleri suluyorsun,
Görüyorum dibinde, otlarý yoluyorsun,
Bak iþte bu olmadý, birden kayboluyorsun,
Ömrümdeki izleri henüz unutamadým
Yataðýmdan kalkýp ta yönelince dolaba,
Bakýyorum gömleðe ütü olmamýþ daha,
Nasýl alýþtým bilsen, sensiz soðuk yataða,
Kâbuslar görüyorum, henüz uyanamadým…
Çerçevede devamlý gülen resmin vardý ya,
Bakamýyorum artýk, boþ çivili duvara.
Antika gaz lambasý senden kalan hatýra,
Ýç dünyama yakýp ta henüz ýþýtamadým…
Sandýðýný açtýlar, yavrularýn geçen gün,
Bir tutam saçýn çýktý, içinden bir de örgün,
Kazak þiþlerin çýktý, sanki ben gibi yorgun,
Paketli kýnalarý henüz daðýtamadým…
Nasýl yaþanmýþ bitmiþ, seninle koca ömür,
Sen olmadan bu gemi, deryada nasýl yürür,
Hani hep derlerdi ya, yaþarken de ölünür,
Yaþadým mý, öldüm mü, henüz anlayamadým...
Gönlündeki yer gibi, yerimi aç kabrine,
Yakýnýnda olayým, deðerse öldüðüme,
Umulur ki beraber, yolculuk çýksýn bize,
Yol uzun, ama sensiz, henüz toplanamadým…
22.06.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Bu þiiri okuyan beyler, (Allah gecinden versin) bir an için gözünüzü kapatýn ve eþinizin vefat ettiðini ve beraber çýktýðýnýz yola yalnýz baþýnýza devam etmek zorunda kaldýðýnýzý düþünün... Tabii ki hanýmlar da tam tersini düþünebilirler...Ben düþündüm, bu þiir çýktý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.