Çocukluðumun soðuk kýþ gecelerinde o dað köyünde biz çok mutluyduk küçücük bir odamýz vardý hepimizin sýðabileceði ve köylü çocuklarýn masum düþleriyle ýsýndýðýmýz bir soba... o sobanýn yaný baþýnda babam þiirler okurdu anneme lambanýn kýsýk alevinde Nazým’dan annemin gözleri Piraye olurdu annemin gözleri Vera oda daha da bir ýsýnýr ýslanýrdý biz ise kedi gibi sokulduðumuz battaniyemizin altýnda La Fontenler düþlerdik benim aðustos böceði olduðum kardeþimin karýnca... þimdi ne o soðuk kýþ geceleri ne lambanýn kýsýk alevi ne Nazým ne annemin gözleri ne de çocukluðumuz... dedim ya biz o dað köyünde çok mutluyduk...
Mayýs 2001
Özgür Kapcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
ulyyses Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.