Mahkum ettim kendimi,
Kilitledim hücreme.
Ellerime zincir takýp,
Ayaklarýma vurdum prangalarý
Zulüm, iþkence,
Hepsi kendi kendime..
Yargýcým oldu koyu karanlýk
Yalnýzlýklar verdi idam cezamý
Kalemimi ise kýrdý ayrýlýk…
Þafak vakti..
Kuruldu yaðlý urgan.
Üzerime geçirdiler beyaz kolsuz kefeni..
Ýmam oldu hafýzamdaki soru iþaretleri..
Celladýmsa sensizlik.
Girip koluma aðýr aðýr,
Getirdiler beni idam sehpasýna
Son isteðimi sordular;
Biraz da acýmaklý
“ Gerçek Sevgi Ýstiyorum” dedim,
biraz da aðlamaklý,
Derken;
Þafak söktü, gün ýþýdý,
Ve kurtarýcým oldu
Günün Ýlk ýþýklarý-..
Yaþamýn içinden an be an…. Daðarcýk
Ferah Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.