Þu bizim Erdemli’de her insan baþka þanlý;
Ýsmi zihnimde mahfuz, bir tuhaf delikanlý;
Batýsandal köyünde, on altýlý yaþlarda;
Büyüklere özenip, sigaraya baþlar da,
Ciðerine çekerken bulduðu izmariti;
Annesi enseledi: “Seni yazýnýn iti!”
Haþladý süpürgenin gâvur tarafý ile;
“Zehirlersin kendini, üstelik bile bile!”
Bizim genç, bu köteðin hýþmýyla evden kaçtý;
Uzaklaþtý köyünden, hayli arayý açtý…
Akþamüstü ulaþtý yol üstünde bir baða;
Genci yoldan çevirdi, köylü Hüseyin Aða…
Genç, Hüseyin Aða’nýn, tam karþýsýnda durdu;
Selam verdi evvelâ, sonra hal hatýr sordu.
Bir sigara istedi yavaþ yavaþ giderken;
Aða da sigarayý, verdi sohbet ederken…
“Bir de ateþ versene, sigaramý yakayým.”
Aða çakmaðý çaktý: “Haydi buyur bakayým!”
“N’olur Hüseyin Amca, annem öfkeyle bekler;
Ýçtiðimi duyarsa, beni fena kötekler!”
Aða dedi; “A oðlum, ateþ, sigara elden;
Ak elden, kara elden, cepteki para elden!
Biraz önce beleþten payýný aldýn benden;
Anlamadým, bu anan, hâlâ ne ister senden?”
Halil GÜLÞEN
Fotoðraf: Batýsandal Köyü / Erdemli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.