Bir gün Efendimiz Hz.Ali’ye sorar : "Ya Ali , Allah’ý seviyor musun ?" "Evet ya Resulullah..."
"Peki beni seviyor musun ?" "Evet ya Resulullah..."
"Peki anne ve babaný seviyor musun ?" "Evet ya Resulullah..."
"Peki çocuklarýný seviyor musun ?" "Evet ya Resulullah..."
"Peki bunlarýn hepsini bir kalpde nasýl yapýyorsun ?" Deyince yüce Peygamber, Hz.Ali düþünceye dalarak evine gider...
Hz.Ali’nin bu düþünceli hali öyle ki, Hz.Fatýma’nýn dikkatini çeker : "Bu düþünceliliðin nedendir söyle ki..." "Bir yardýmým olsun ..." der "Dünyevi kaygýlarsa sana yakýþmaz, býrak gitsin !" "Yok Rahmani kaygýlarsa birlikte çözelim..."
Hz.Ali bütünüyle anlatýr olanlarý... Hz.Fatýma durumu öðrenince tebessüm eder :
"Git babama ve de ki : "Kiþi Allah’ý aklý ve ruhuyla sever..." "Peygamberimizi kalbiyle sever..." "Anne ve babasýný saygýyla sever..." "Eþini nefsiyle sever..." "Çocuklarýný þevkatiyle sever..."
Hz.Ali aldýðý bu cevap karþýsýnda memnun olur. Peygamberimizin yanýna gelir. Sevginin kaynaklarýný bir bir sýralar... Peygamberimizi bu cevaplar memnun kýlar. Tebessüm içinde yüzünü dönerek : "Ya Ali , bu bana getirdiðin bir güldür..." "O gül nübüvvet aðacýndan koparýlmýþtýr."
*********** nübüvvet : peygamberlik Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZELÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.