"aşkın yosun tutmuş hali"

"gecenin kalbinden yýldýzlarý çaldým
maviye bürünsün diye çiçeklerim,
þarkýmý söyledim hafiften esen yele karþý,
ah,yad ettim yine sevgiliden kalan sevinçleri."

aþk,tozlu kaldýrýmlarda sabahlara deðin
gezindiðim avare yýllarým;
sarhoþluðum,utangaçlýðým,yadsýnamaz gerçekliðim!
aldý götürdü beni karanlýklara
mahzun,kapýlmýþým o teneffüs zillerine
aþk,sýrnaþýk bebeðim!

gözlerin dili olsa da konuþabilse
dilin kifayetsiz kaldýðý þafaksýz sabahlarda.
bedenin avuttuðu bilmeme o kaçýncý kadehin devriliþi
dýþarýda oysa kar
beyaz örtüsünü giyinmiþ mahþeri bir sessizlik;
yaþýn yuvarlanmýþ hali Cahit Sýtký’nýn
þiirlerin bile dizginlenemediði bir muamma
çaðýl çaðýl çaðýldayan;
zil zurna,
avarelik zamanýndan kalma bir aþkýn yosun tutmuþhali,
aþk çek eteðini,dehlizlerimden benim,
ne kadar acý versen o kadar yalnýzým!

istemsiz hareketlerimin baþladýðý yerde
aþk, zencefilim,krizantem çiçeðim
intiharýn soðuk duþu
olmazsan diyorum
hayatýmý alýp paramparça savurmasan diyorum
eylül yangýlarýnýn baþladýðý yerden
belki sýðýnabilirim
yalnýzlýðýma!


Sosyal Medyada Paylaşın: