küllerimi içtim þu köþede dün. kâðýdý yýrtýldý bedenimin... ve nihayete erdi sensizliðim. þimdi her yer, hep sen sevdiðim.
geceyi al üzerimden gündüzlere gebeyim...
savruluyor, sonbahar yapraklý hüzünlerim... döngülerim yedi veren nar çiçeði topluyorum, kar tanelerinden... yüreðimde konaklýyor mevsimli ya da mevsimsiz bütün göçmenler... dün, okyanuslara baktým gözlerinden. kum gibiydi saçlarýn, rüzgâr olup estim yeniden.
küllerimi içtim. kâðýdý yýrtýldý, bedenimin ve nihayete erdi sensizliðim. þimdi her yer hep sen sevdiðim...
ben, nice yalnýzlýklar gömdüm. kâðýt kalemim olsun yeterdi zulada bir kaç cýgara. aðlamaya gelirdi geceler, serçeler üþüþürdü soframa... beraber büyümediydik oysa, zaman ve mekânýn enlem ve boylamýnda. bakýþlarýmýzýn kesiþtiði noktada, bütün sular sustu, ýþýklarýn kucaðýnda... þimdi; her yer hep sen, hep sen…
nurcan yalçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
durunur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.