DEV (20)
qara zeytýn bir ayaq dingý çaxýr udmuþ ikən ,
açýr əsruk çətirin , düþ dýþý sus-sus yenidən .
öz içi , söz dəyiþir yerdə açýq sözçü deyir ,
böylə susqunluðu kim , min kim üçün hördü görən ?
söz çəkir , göy gilə göyqurþaðý , gizlin gecə çün ,
boðacaq sus devini , öncə gəzir aysu nədən .
yol boyu çən ilə zeytýn yaðý buzgin eləbil ,
ayaq altýnda tilan , qaydýracaq yolçunu çən .
arayýr söz , yoðurun seyir edərək , öz xəmirin ,
gördü hər bir düþ ucu , busqu tini , sanki bu dən .
indi buldum dedi , mən akvariyom içrə kimi ,
dev deyil , bəlkə mənəm-mən qənim olmuþ , bizə mən .
DIVAN-I ƏRÐƏVAN (20)
M.ƏRÐƏVAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.ƏRĞƏVAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.