Ne kaldý ki söyle!
Kýrýk düþlerin, kýrýlma sesinden baþka...
Ne zaman alsa gönlüm kalemi eline
Sen varsýn senli dünyada
Sanki bir tek sen vardýn, hayatta kaleme alýnacaklar telaþta
Oysa her gün biryoksul ölüyor sokakta...
Üstsüz, dolaþan bedenlerin barýnma çabasý zorda!
Sen ise, elindeki tüm varlýklardan bir haber sokaklarda!
Ey’ ÂDEM oðlu’! Çýplak ayaklar donmakta
Sen deðil misin vesile olan bu topraklara
Þimdi yaptýklarýnýn hesabýný,nasýl verecek dillerin?
Okþarken gün ýþýðýnda baþkasýnýn evlatlarýný
Kanamaz mý yüreðin, sýzlamaz mý, parmak uçlarýn
Görebilirmi gözlerin candan,canan dan ötesini
Gün bile her sabah, sýzdýrýyor eteklerinden, ýþýk evlatlarýný...
Sahipsizlik kötü þeydir, evlat!
Yaþamamýþsan yaþatma, bak vicdan aynana
Yeþerme mis düþler, tomurcuklanamamakta
Geceye inat, günü kovalayýp sorgulamakta...
Hayalleri çalýnmýþ, masumlarýn ayak izleriyle doldu þehirler
Kanamaz artýk ayaklarý alýþmýþ, taþlý yollara
Þimdi söyle, asýl hatalý kim sence
Nefis mi? Ýradesizlik mi? Düþüncesizlik mi?
Yoksa bu zamandaki okumuþ cahillik mi?
Uyan evlat uyan! Vicdan aynasý paslanmakta...
Ne kaldý ki söyle!
Kýrýk düþlerin, kýrýlma sesinden baþka...
siyah inci...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.