Ben hiç büyümemiþim meðer anne bunu seni kaybedince anladým. Hep çocukmuþum meðer ama benimde çocuklarým varken ben daha hiç büyümemiþim meðer anne, bunu seni ellerimle topraða verirken öðrendim. Biz bir elmaymýþýz yarýsý sen, yarýsý da benmiþim ne olurdu büyümenin bu kadar acý olduðunu bana veda ettiðinde öðrenmeseydim. Þimdi benim çocuklarýmda büyüdük zannediyorlar oysa insaný büyüten acýlarýymýþ meðer. Bunu çok geç anladým ben senden uzaktayken her þey bir baþkaydý sana geleceðim günü bilirdim seni göreceðimi bilirdim oysa þimdi herþey bomboþ gerçek olan tek þey seni kaybedince ben büyüdüm anne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.