Her þey eriyip gidiyor ayný yanan mum gibi; ömrümün en güzel yýllarý çocukluðum þimdi yýldýzlar gibi uzak ona eriþemiyor ellerim bu ellerimle çocukluðumda oynadýðým bezbebeklerimi, meþelerim, balonlarýmý ben çok özledim. Her þey eriyip gidiyor ayný yanan mum gibi; ilk sevdam ilk yalan masalým benim verilen sözler, söylenen þarkýlar bir masaldý o Tahir, ben se Zöhre iken hiç bitmeyecek yerde bitiverdi sevda masalým benim ben yalansýz, dolansýz sevilmeyi özledim. Her þey eriyip gidiyor ayný yanan mum gibi; þimdi günbe gün gözyaþlarýmda mum gibi akýp bitiyor aðlýyorum giçip giden ömrüme bu ömürdeki piþmanlýklarýma, keþkelerime artýk mum erimekten bitmek üzere ben yanarken bile bitmeyen mumlarý özledim. Her þey eriyip gidiyor ayný yanan mum gibi; geriye dönebilseydim eðer yanmasýna izin vermezdim ömrümü böyle mum gibi tüketmezdim mum aþký olan alev ile tükendi gözyaþlarý aþkýnýn izleriydi bense ömrümün sonunda yeniden yaþamayý özledim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.