Kara Buluta "Sivas" demiþler, Göz yaþýna Yaðmur-Yas. Tarihe düþen bu Ateþ Þiir’le, Ödül’le söner mi, bilmem?
Kuyu Kovasýna "Delik" demiþler, Suyu yok, Silmesine dek-dolu. 2.Temmuz.93 Sivas kup-kuru! Sebep nedir, nedendir bilmem?
Tekrar yýkanýlmayan Su’ya "Akan" demiþler, Zaman gibi bir daha dönmez geri. Sana düþen Gölge, Tarihe bulaþan Kara, Aileye kalan Acý Yara; Bir Özür’le diner mi, bilmem?
Sönmeyen Ateþ’e "Güneþ" demiþler, Sivas gibi Gerçek! Yüzlerce Aydýn; "- Hele bir, Otel Madýmak’a konak" demiþler. Tanrý Misafirin, Sevgiyle dolu, Barýþ’a aþýk! "Özgür Olmak nedir?" Bilin mi, bilmem?
"Uzun Ýnce bir Yol" a aþýk demiþler, Veysel’in Yoluna-Yolcu 35 Meþalem. Iþýða kurban Aðma Gözleri, olaný-biteni görün mü, bilmem?
MÜZE OLASI ÖZÜR’ e "Çilen" demiþler. Boynun-Borcu, Sivas! Çeken mi? Öden mi? Gülen mi? Bilmem?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.