DAYANAMIYORUM SENSİZLİĞE

Seni özlüyorum…
Her saniye, günlerin geçmediðinde sesini duymadýðýmda, kokunu alamayýnca özlüyorum seni.
Bazen anlayamýyorum ben acaba ben miyim?
Düþünüyorum…
Kendim için yorumlar yapýyorum
Karþýmda sen varmýþ gibi oturup bazen seninle dertleþiyorum.
O kadar çok alýþmýþým ki sana, bazen dalgýnlýkla adýný söylüyorum.
Korkuyorum bir gün gidersin diye.
Düþünmek istemiyorum bunlarý.
Dikenin güle baðlý olduðu gibi bende sana baðlý kaldým.
Nasýl dayanýrým sensizliðe, beklemeye…
Fakat dayanmalýyým sonunu düþünmek için,
Sonunda yan yana olacaðýmýzý bildiðim için dayanmalýyým…
Belki de birbirimizden uzakta,
Ayrý þehirlerde olmak zorunda olsak bile dayanmalýyým…
Ýkimiz için, sevgimiz için seninle sonsuza kadar yaþayacaðýmý bildiðim için…
Sevgimizi bir avuç yalan üzerine deðil;
Meyvelerle mutlulukla yeþillendireceðiz.
Unutma sevgilim yeþeren sevgiler asla solmazlarmýþ...


Sosyal Medyada Paylaşın: