KAYBOLUYORUM
Artýk sensizim diyebileceðin bir ben yok karþýnda,
Çünkü ben sensizlikte boðuþtuðum dalgalarda,
Zaman yenik düþtüm ve tükendim.
Baðýþla, üzgünüm…
Her gece üstüme gelen yýldýzlar,
Ve her gece gözüme daha da çok karmaþýk,
Karanlýk görünen gökyüzü de çabasý.
Bir hapis hayatý yaþadýðým saatlerin gardiyanlýðýnda,
Kol gezindiðim odalarda tek ziyaretçim yalnýzlýkken,
Yaþamayý sevdiðimi söylememi nasýl beklersin?
Ve nasýl istersin o zifiri gecelere gülerek bakmamý?
Sokak lambalarý ve ötelerde tek tek yanan lambalar þahidim her gece sabahladýðýma
Ama bir çaremde yok ki rahatça uyuyayým
Bunu isteme benden,
Çünkü rüyalarýma giriyorsun ve ben gözlerine baktýðýmda biraz daha acý çekiyorum
Gözlerimi her kapadýðýmda yaný baþýma geliyorsun
Ve içimde her gün þaha kalkan özlemime bir kýrbaç daha vuruyorsun.
Artýk dizginlenemiyorum,
Ýçimde kanayan bu yarayý durduramýyorum.
Ben iþte ben kayboluyorum,
Uyuduðumu sandýðým katil gecelerin koynunda…
Sensizliðimi seninle dolduramýyorum
Kayboluyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.