Sedef Düğmelerle Aydınlanırdı Benim Dünyam

Acý çiðdem,
Sonbahar çiðdemi
Ve doðanýn þemsiyesi altýnda
Sahipsiz bir örümcek aðý;
Aðýn tellerinde dans eden çið taneleri,
Göz çukurlarýma toplanan yaþlar gibisiniz...

Kümelense de yüreðinize bulutlar,
Benim gibi aðlayamazsýnýz topraða.
Çýð duvarlarýyla bölünse de daðýnýzýn gövdesi ikiye
Benim gibi saramazsýnýz düþlerinizi geriye...

Dalgalý denizin yüzü gibi yüzüm,
Can çekiþiyor ütopyamda zaman.
Kendi aynasýna ters düþmüþ
Dilime dolanan her sözüm,
Kederinden aþka bilet satýyor...

Yorgun sulara yaslanmýþ
Ürkek bir sokak lambasý gibiyim;
Titriyor içimde sarý kýzým.
Yeþilim öldü,
Kýrmýzý ve mavi hükümdar þimdi!

Korkuyorum, ellerinde makas
Göðü kesecek adamlar!
Her makasla dökülecek
Mavi atlastan sedef düðmeler
Diyorum ki;
Çekin ellerinizi üzerimden
Ayýn korumasýndayým ben!..
Döllenmenin eþiðinde kýzýl bir güneþim!

11 Nisan 2010
Rukiye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: