Ben ýþýða, ben sýcaklýða hasret kalýrsam Lekesiz bir aþkla yalnýzlýðýn pasý çýkar sanýrdým!.. Gecenin gözlerinde ayrýlýðý ezberlersem Vuslatýn yolunda ölüm durmaz bilirdim!..
Acýsý köreltilmiþ bir yalnýzlýða, Öznesiz bir dost bulursam Ölüm bana hiç uðramaz sanýrdým!.. Kaðýttan bir insan gibi yakaya takýlýrsam Ve tertemiz bir sevdayla yüreklere taþýnýrsam Gönül telimde hiç rüzgar esmez sanýrdým!..
Uykumun koyu karanlýðýnda, Rüyamda, Elim eline deðerse Bu ýssýz yürekte yolculuk hiç bitmez sanýrdým!.. Kasýrga öncesi þimþek çakarsa Ve bardaktan boþalýrcasýna gözümden yaþ akarsa Aþk yeniden doðar sanýrdým!..
Düþlenenler olmadý, Aþk yeniden doðmadý, Odamýn duvarýndan keder hiç inmedi, Alacakaranlýk sevgilerle Karným hiç mi hiç doymadý...
Tutsaklýðýn uzak kýyýsýnda Yaþamýn en aç çocuðuyum þimdi!..
5 Mart 2010 /ANKARA Rukiye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.