UMUT

tuvalimi aldým
görüyorum kendimi,
çiziyorum;ormaný, aðaçlarý,
toprak yollarý,
aðlayan yapraklarý
kývrýlan dereleri,çaðlayan sularý
suya yansýyan yüzümü...
kaybolan hayalleri
tuvalimde görüyorum.
bir aðacýn gölgesinde
oyuk bir kayanýn üzerinde
siyah saçlý küçük kýz...
elleri yüzünde,
gözleri hüzünlü,dalgýn... dalgýn
seyrediyor suya düþen gölgesini
gözlerinden akan yaþlar,
dereyi coþturuyor.
düþünceleri derin ,derin...
üþüyen yüreði,
elleri serin,
ormanda esen yel.
tuvalime bakýyorum
o çoçuk ben miyim?
ruhu hüzünle dolan...
yalnýzlýkla yýkanan
aðlama çoçuk.. aðlama
umuduna koþ,
yüreðine koþ.......sevincine koþ....

canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın: