iþte hayat aðacýmý çýkardým çerçeveden, bugün boyadým turuncuya. çünkü kalbime doðdu güneþin parlaklýðý, günün batýmý.... iþte aðaçým iþte dallarým, o kadar uzadýlar ki.. gökyüzüne dolandýlar bulutlarý sardýlar sevgiyle ,aþk ile, dallarým çiçek açtý.. yeþeren yapraklar, gül fidanlar taze baharlar, sarýp sarmalayýn aðacýmý. sakýn ...sakýn .... dallarýmý kýrmayýn gövdemi acýtmayýn, hayat aðacýmý hep sevgiyle sulayýn, ben ...gökyüzüne ulaþan gövdemle, kuçaklýyorum... aðaçlarýmý.,tabiatý ve barýndýrdýðým hayvanlarý... onlarý sevelim, koruyalým..o zaman köklerimiz saðlam olur. ulu aðacým,. soy aðacým, artýk büyüdün,çok büyüdün dallarýnda sýðýrcýklar,kuþlar var kanatlarýný çýrparak özgürlüklerine gittiler, yuvalarýna uçtular. ama ben hayat aðacý köklerimle yerimde.... hep buradayým...
canan demirel
canan demirel
Sosyal Medyada Paylaşın:
canandemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.