Gece öksürüðüm deniz dönüþü topladýðým,palet torbamdaki ihlamur çiçekleri ile beraber,bekleye dursun beni...
Ben,çiçeklerle bezediðim kütük baþý köþemde,mutluluk þarkýsýný mýrýldanýrken,kelebeklerin dansýný seyrediyorum.
Köþeyi dönsem ölüm,
Sen imkansýz,
Sensizlik imkansýz,
Aþk imkansýz...
Bir þarký takýlýyor dudaklarýma.
Hayret! niye biryerlerim kanamýyor?
Ve düþünüyorum.
Yüz yýllar boyu,AÞK ÝÇÝN,beyinlerimiz nasýl da yanlýþ bileylenmiþ?
Bunun için ne acýlar,ne kahýrlar çekilmiþ,
Ne saltanatlar yýkýlýp,ne tarihler deðiþmiþ.
Bencilliklerinin tapýnaðýna, aþk adýna,. egolarý için ne kurbanlar vermiþler.
Aslýnda,YAÞAM baþlý baþýna aþk!
Evren aþk için yaratýlmýþ baþtan sona...
Recel yapar gibi,bu gül bu viþne,diye
Kavanozlara koyup buzdolabýna kaldýramazsýn...
Kaybedersin...
Sen kaybedersen insanlýk kaybeder...
Arý her çicekten bal alýyor,
Sen de öyle kucakla yaþamý...
AÞK HER YERDE VAR.
Recel kavonozlarýnda saklama yüreðini...
Özgür býrak; o da kelebeklerle dans etsin.
Yaþamý kutsa...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.