---yağmur aşka yağar---

çalýyor telefonum geceye
dost yazýyor, arayana kayýtlý
açýyorum telefonu
gönlümü deðil
sesin beni çaðýrýyor
koynuna deðil
sokaðýmýza davetkar...

gecenin koynunda uyuttuðumuz
bir çocuktur, aþk zaten
kimsesiz, yetim, öksüz...
sokaklara akýyoruz
uyuttuktan sonra onu
bir sarhoþ taklidi oluyoruz geceye
adýmlarýmý...za gülüþlerimizi katarak
dolu dolu küfür oluyoruz
aðzýmýzda utanmayarak…
ve gece bekçisi
bir gülü çaldýðýmýz için
çalmýyordu düdüðünü
bu sefer...

ama yine de korkuyoruz nedensiz
duraklara kaçýþýyoruz
bir berduþa ürkek
bir sus iþareti oluyoruz
elindeki þiþeyi alarak
onu uyutuyoruz
çocuðumuzu deðil
yaramazlýðýmýzla
biz devam ediyoruz
it öldüren þaraba...

baþýmýzý omuzlarýmýza deðil
duraklara yaslýyoruz, buzlu camlara
montlarýmýzý ona sererek
üstünü örtüyoruz berduþun
sarýlmýyoruz birbirimize
ona sarýlýyoruz
üþümesin diye düþleri sabaha...

sonra bir kýraathaneye atýyoruz kendimizi
iki çay istiyoruz, bayat yanýndan
sabahýn en soðumayan yanýna…
bakýþlarýndan kýskanmýyorum seni
iþsiz yanýndan utanan erkeklerin
kýskanmýyorum bardaðý
ince belinden tutup
dudaklarýný ona veriyorsun diye...

iki çay, çok düþçok sohbet eder
paylaþýyorum her þeyimi
seninle ve sigara dumanýmla
sadece duygularýmýn boynu bükük
onu da yalnýz sana sunmadýðýmdan...

acýlarýmý zaten biliyorsun
hüzünlenmem zamansýz
ayrýlýklarýmýn tarihi
not defterinde gizli, dostluðumuzun...

ve iki çay
meteliksiz atar bizi caddeye
kitap çalmak meþrudur
o zaman züðürt yanýmýza
bir taþ ile
camlar ise paramparça caddede
sunuyorum, kanayan
cam kýrýklý, kitabý sana
gül kokmaz
bu kitabýnýn ayracý biliyorum...

tek bir kitap vermedim sana
dolabýmda kilitli olan
senden habersiz okuduðum
yasaklý, yaralý, o aþk kitabýný...

tövbeliyim, biliyorsun aþka
sen dost yanýmdasýn yalnýzca
ama bir sýrrýmý yaðmurla tuttum
yaðmasýn, ne olur, sussun...

ve birden saðanaklaþýyor yaðmur
yemin bozan bir berduþ gibi
yanýmda güzel görünce
kýskanýp o sýrrýmý aðlayýp duruyor yüzümüze...

þemsiyesiz
ellerin elim
gözlerin gözüm oluyor
ýslanmýþ dudaðýna
küçük bir busem konuyor
yaðmur aþktýr bende
artýk o da biliyor
özür dilerim dostum
yaðmur, geceye sabaha dek
þemsiyesiz, gürültüsüz yaðýyor
þemsiye-biz…
KARALAMACA YAZGILAR ÞÝÝR KÝTABINDAN.
Sosyal Medyada Paylaşın: