//mavilere tutunmuþ sese gizlenen cümlelerin ardýna sýðýnmýþtý gözyaþlarý
"gelirsen armaðan olursun"
diyordu //
gün
mart a yirmi ikinci kez uyanýyordu
kýzýl elbisesini
buzul daðlarýn zirvesinde giyindiðinde
duyularýmda
esrik seviþmelerin hülyasý inliyordu
ve
nasýr yavrularýnýn
ayak yoldaþlýðýnda kýrklandý yollar
ýþýk hýzýnda boþalýrken
saatlerin zembereði
topuklarýmýzý parçalarcasýna kanattý
tutkunun gözbebeði
þehir,
gözlerimizdeki masum saðanaklarý
gökkuþaðýnýn bütün renkleri ile
ayný mutluluða çarpan ýþýklarda kucakladý
omuzlarýmýzdaki utangaç günahlar
gülüþlerimizdeki uyanýþýn
dönüþümlerinde sýnandý
ve
sevda tütsülerinin sihirli dumanýnda aklandý
bir cümlenin iki hecesi gibiydik
kelimelerin eteklerine sinen
noktalarýn nefesini içtik
zaman bile kýnýyordu kendini
biz virgüllerin içinden geçtik
tuttuk karanlýðý omuzlarýndan
söküp bir kenara attýk
serdik ýþýðý þehrin týrnaðýna
astýk sokaklarýn üþüyen bakýþlarýný
arkasýndaki ses olduk masumiyetin
takýldýk güneþin serçe parmaðýna
önce
gözlerimizin sütüyle ördük kirpiklerimizi
sonra
ýlýk bir buse gibi
süzdük yanaklarýmýzda
öperken
dudaklarýmýzýn nefasetini
en yüksek perdeden dinledik
aþk diye çýrpýnan yüreklerimizi
//bir anlam deniziydi gözlerin, kirpiklerinden alevler tutunurdu bakýþlarýma//
s/on nisan 2010