Sürünür sürünür,sürünerek yürür bir týrtýl;
kemale erer; uçar kelebek olur..
göklere yükselir özgürleþir mutluluk diyarýnda.
Ve kelebek týrtýla dönmez bir daha,
Sadece insan kelebek gibi uçarken sürünme özlemini çeker,
sürüngen bir yaþamý özler.
düþer sürünür sürünür.
Bunu bana sen öðrettin..
Yüreðimde açmýþ el deðmemiþ gonca güldün,
mutlu olacaðým mutluluðu bulacaðým ÜTOPYA devletimdin
materyalistlerin dünyadaki cennetiydin;
ve kitaplý dinlerin ulaþýlmasýný istediði cennet.
ve ORADAN geldiðim
salt mutluluðumun saklý olduðu yaþamým boyunca aradýðým
özlemini hep yüreðimde hissettiðim memleketim,
memleketimdin sen...
Oysa þimdi...
beynimdeki en iðrenç düþünceler arasýnda çiðnenen
bir zakkum çiçeðisin.
modern yaþamýn zihnimde oluþturduðu
milyonlarca ayrýntýnýn içinde kaybolan, bir ayrýntýsýn.
vahþi kapitalizmin tüketim üzerine kurduðu
anlamsýz yaþantýnýn en anlamsýz parçasý,
ve mutluluðun olmadýðý,
mutsuzluktan habersiz bir memleketin seçkin vatandaþýsýn SEN.
Ve SEN deðerin anlamsýzlýðý üzerine kurulan bir topluluðun en deðersiz üyesisin..
ve nefretin sevgi diye tanýmlandýðý krallýðýn kraliçesisin sen...
Paradokslar içinde yüzen anlamsýzlýðýmdan
bir kuþ misali süzülen anlamlý düþünceler oluþuyor zihnimde
belli belirsiz;
bir musalla taþý, dolmayý bekleyen boþ bir kabir,
ve üzerinde "GEL NE OLURSAN OL GEL" yazýlý bir mezar taþý...
ve ÖLÜM..ÖLÜM VE ÖLÜM...
Yusuf’un içine düþtüðü karanlýk ama aydýnlýða açýk kuyusundayým;
Ýbrahim’in içine atýldýðý serinleten ateþindeyim;
ve kurbanlýk Ýsmail’im þimdi..
Ölüyorum ama öldükçe canlanýyorum,
ve ölüyorum öldükçe anlýyorum,
yine ölüyorum öldükçe süzülüyorum anlamsýzlýðýmdan,
ve yaþamýn ayrýntý girdabýndan
Anlýyorum þimdi...
ne sevdiðim kadar sevilecek, ne yerdiðim kadar yerilecek birisin SEN.
Evet SEN sadece ve sadece bir ÝNSANSIN...
sadece bir insan...
Hani o en deðerli, deðerli olduðu kadar alçala bilen,
meleklerden üstün hayvandan aþaðý,
insansýn, týpký benim gibi týpký herkes gibi
bir ÝNSANSIN SEN...
Gözlerimi açýyorum ve gözlerim aydýnlýðý görüyor,
ve yüreðim sevgiyi kucaklamaya hazýr:
uçan kuþun kanat çýrpýþýnda ve cývýltýsýnda duyuyorum,
rüzgarýn esmesiyle emredilen yerde olan bulutun
rahmet gözyaþlarýnýn þýrýltýsýnda duyuyorum,
HU ALLAH HU NÝDASINI...
Ve yaþamýmda kara ile beyazýn, iyi ile kötünün bir olduðunu anlýyorum.
mutluluða giden bir yolun olmadýðýný,
mutluluðun yolun kendisi olduðunu biliyorum
her yolun sana çýktýðýný,
geliþinde dönüþünde SANA olduðunu
iyinin de kötünün de seni andýðýný kavrýyorum... ALLAH’IM...
Ve bunlarý bana "O" öðretti,
ve bana öðrettiði için ONU SEVÝYORUM...
ONU SEVÝYORUM...
VE BANA ÖÐRETTÝÐÝN ÝÇÝN SENÝ SEVÝYORUM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.