gece aðýr aðýr iner askerleriyle
günü zapt etmek deðil hedefi
beni alýp gitmek senden
seni içmek damarlarýmdan
tüketmek
bizi
taþ plak bozuk çalar
cýzýrtýsýnda adýný duyarým
kýrýk notalar hüzünle dans eder
ritminde
bir sen / bir ben
yanarýz
sen ki
adýna bir çok þiir aðlattýðým adam
gece çýkmadan koynumdan
yalnýzlýðým bir kez daha asýlýr nemli yanaðýma
seslenir sana þiirlerim
umursamazsýn
ay’a yalvarýrým son kez
bana inanman için
en masumundan bir adak adarým
kanýmýn rengi siyah akacak artýk
gözyaþlarým kýrmýzý
sen bana güvenmedikçe
içtiðim and kadehi paslý
oysa
bilmediðin ne çok þey saklanýr ardýma
mutluluk sandýðýn gülümsemem maskedir
çaresizliðim, pencereme astýðým siyah perde
sessiz çýðlýðým ulaþsa da sana
duymazsýn
sana tutunmak istemem zayýflýðým
bana güvenmemen zaafýn ise
en uzun gecedir bana
kusursuz yalnýzlýðým
/seninle de yalnýzým/
Banu Uludað - 24 mart’10