baharýn dokunduðu zaman kayboluþlarýnda
alabildiðine akþama sarýlýyordu
serçelerin dallarý…
üþütüyordu gecenin kollarýna henüz terk edilmemiþ
korkular,
uzak hayallerin gemileri ýþýklarýný söndürüken bir bir,
yorgundu yolcu
ve hala el sallýyordu...
gönderemediði umutlarýnýn incinmiþ kelimeleri boðazýnda
tek sýra,
perdeleri güne küs,
loþ yalnýzlýðýnda unutulmuþ
aþkin ten çizgileri.
derinlerinde geçmiþin hesaplaþmalarýndan,
yarýnlara atýlan adýmlarýn
nefes darlýðý …
kapýda gözlerini unutuyordu amansýz bakýþlarýn sahibi…
ansýzýn dalsa diyordu
doluverse özlemlerin ay ýþýðýna hasreti gibi yýldýzlarca
usulca…
sarýlsam,sarýlsa ve aðlaþsak utanmadan aynalarda kalan,
çýplaklýðýndan ruhlarýmýzýn
arýnsak yanlýþlardan ...
çakýltaþlarý teslimiyetinde bekliyordu
hayatý,
dalgalar vurdukça kýyýlarýna öfke denizinden acýmasýz
sövgüler düþüyordu kirpik uçlarýna…
Yaðmuru hasret kokuyordu
Baþýnýn üzerinde
þemsiyesi
Yangýn bulutlarý
Gidiyorum diyordu
Son durakta
Kendini unutan yolcu gibi
Aklýnda
Kýrýk bahar dallarý…
YILDIZ