"Bazen ölmek ister insan,doðduðundan habersiz"
Göðüs çeperimde dar bir alan
Kimi alsa
Acý/yan…
Oysa bütün öksüzleri emzirecek kadar sevgi vardý
Sað göðsümde
Solumda aþk büyütürdüm…
Kucaðýmda yetim duygular
Kendimi eritirdim
Üþüyen yaný kalmasýn diye kimsesizliðin…
Baharýn dallarýna kýraðý düþmüþ
Bir kýsýr döngüde
Sevda ölüsü
Avuçlarým da izi kelebek tozu, üflemeye bile kýyamadaðýmýn
---hala benimmiþ
Ki ben yokum
Olmadýðým kadar mevsimsiz ve isimsiz
Gölgelerine sýðýndýðým, sokaklarda býraktýðým
Adýmlarým hep,
Yalnýz….
Bazen gitmek ister insan,geldiðinden habersiz
Orta yerinde hayatýn
Hoyrat bir yalan…
Ölecekmiþiz biz
Doðduðumuz koca bir yalan,
Nefesimizin hesabý
Nefsimize emanetmiþ
Kim verdi de biz aldýk insanlýðý bedenmize,kim biçti Kefenimizi
Ceplerine günahlar
Sýrtýmýza ayýplar yüklendi….
Bazen ölmek ister insan
„Yaþamak“ denen þey pankartlarý aðýr,taþýmasý zor
Eylemi hep yasak
Kör ve saðýr ellerde dengesiz, sürümü bedavaya satýlýk
Etiketlenmiþ…
Adam /kadýnlýk...
…
Bir tebessüm inkarýmda,
Dudaklarýmýn ardýnda cümlelerime esir , kan revan dilim…
Þeytan hep yaný baþýmda
Soysuzca
Sorgulamalarýnda ....
YILDIZ