Þiirim aðlýyor
Mýsra mýsra
Ýlmek ilmek aðlýyor þiirim
Kalemin yürekle baðý kopuyor
Sözü gören göz kapanýyor
Þiire uzanan kulak týkanýyor
Ve þiirim aðlýyor.
Nerde kaldý
Hani nerde kaldý þiire ruh verenler
Nerde kaldý özlemlerin yankýsý
Nerde kaldý sevda çaðlayanýnýn izi
Hani nerde gözyaþýnýn tuzu
Yapmayýn
Yazýlmaz bu þartlarda þiir
Aðlarsa aðlasýn
Duygu esirse daðýn ardýnda
Kör olduysa gözleri
Lime lime daðýlmýþsa
Okuyucu gözleri
Dinlenmez olmuþsa bir tek söz artýk
Ben okuyup ben mi dinleyeceðim
Ruhumun artýklarýný
Bu limansýz denizde!
Yazmayacaðým
Bu esir kentin
Esir gönüllerinin
Zincirlerinin seslerini
Yazmayacaðým
Gönül duvarlarýna vurulan yumruklarýn
Bedeni nasýl sarstýðýný anlatmayacaðým
“Kim okurdu,
Kim yazardý
Bu düðümü
Kim çözerdi
Fikir baþka baþka
Olmasa…”
Ya iþte böyle
Sevgili Âþýk Veysel…
Böyle iþte bu iþ de
Okumuyorlar,
Alýp ellerine þiiri,
Yüzüne bakýyorlar…
Yüzüne bakýlmaz ki þiirin,
Ruhu inler sessizce
Anlaþýlmadým diye…
Yazmayacaðým iþte,
Ben ki
Gönül vermiþim þiire…
Fikre sevdalýyým ben,
Duyguya hamal olmuþum…
Omuzlarýma yük diye
Hayatý sarmalamýþým,
Ellerim nasýrlý…
Parmak aralarýmda
Gül kokulu þiirlerim var
Dönüp bir bakmaz mýsýnýz
Elinizdeki örgü kadar
Ýzlediðiniz dizi kadar
Dedikodunun kökü kadar
Gerçektir duygularým…
Þairim ben,
Küstüm size
Aðlýyor þiirlerim…
Kurutun gözyaþýmý
Okuyun
Okuyun ve okutun ki
Düðümü çözülsün mýsralarýn
Mezarlarýnda rahat etsin þairler…
7.4.2010
SERAP HOCA