VEDASIZ AYRILIÐA BOYUN BÜKÜÞ
“Anneniz yanýmda ya,
Neden ki bu iç çekiþiniz?” deme,
N’olur babam gönül koyma bizlere
Doyamadým ben ne sana ne anneme.
Akýp giderken günler su gibi elimizden,
Hak haber de vermiþken bellerle bize,
Konduramadýk ölümü o nur yüzlüme.
Bin umudu sardýk da baðrýmýza,
Hep belkilerle geçirdik
-Yok geçirmedik,
Bitirdik günleri de-
Bilemedik ki biz,
Vakitsiz geleceðini ölümün.
Annem!
Caným annem!
Biricik annem!
Kaç aydýr seslenemedim sana…
Çýðlýk çýðlýk adýný haykýrdým geçen gün boþ evinde;
Seslendim içeri odaya
“Annemmmm!” diye
Kimseler duymadý,
Sen duymadýn,
“Ne oldu kýzým?” demedin,
“Sus…” demedin.
Çýðlýðýmý duvarlar duydu;
Sadece perdeleri kalan,
Hatýralara sarýlý evimiz duydu,
Yuvamýz duydu…
Yuvamýz yok ki artýk
Daðýlýp gitti hanelere…
Bin bir parçaya bölünüp
Yavrularýnýn evinde yaþamaya,
Torunlarýný okþamaya,
Onlara günaydýn demeye,
Onlarla uyumaya gitti eþyalarýn.
Annem!
Ah annem!
Yüreðimde acýn hiç kabuk baðlamasýn…
O kabuk baðlandýkça
Korun alevlensin yeniden
Ve sevgin, buradayým deyip
Çýðlýk çýðlýk büyüsün gözlerimde;
Demlensin gözyaþlarýmda özlemim…
Annem!
Caným annem!
Ömrümün en acý bayramýný yaþadým annem.
Her bayram sabah ezanýnda
Kýlar da namazýný
Kur’an okurdun ya biz çocukken
Senin sesinle girerdik bayram sabahýna.
Bu bayram sabahýnda ezanlar sensiz okundu…
Namaz kýldýðýn odanda
Ruhun gezinirken
Aðlýyor muydu bedenin sensiz?
Oðullarýn namaza gidiyor annem,
“Kalk hadi,
Uðurla onlarý diyemedim.”
Sustuk kaldýk öylece…
Çýðlýk çýðlýk haykýrmadýk,
Týkandýk hepimiz…
Büküldük, küçüldük;
Sen büyüdün yüreklerimizde…
Kucakladý bizi,
Aldý sevgin
Götürdü hepimizi bir bayram sabahý,
Götürdü babamýn elini öpmeye…
Bu nasýl kavilleþmeymiþ!
Bayram sabahýný mý bekledin o iki gün
“Al beni, al!” diye yalvarýrken bilinçsizce?
Açamadýðýn o gözlerinle
Kime uzattýn o ellerini?
Nasýl bir bilinmezliktir ki bu
Ve nasýl bir yüce sevgidir;
“O verdi, o aldý.” dedirtir.
Þimdi
O duvardaki resmi çektirdiðimiz yýllardaki gibi
Sanki siz yanýmýzdasýnýz…
Öðütleriniz kulaklarýmýzda,
Sevginiz ýsýtýyor yüreklerimizi
Ama
Hep bir yanýmýz eksik,
Bir yanýmýz yitik…
Evlât, torun, gelin, damat
Olduk birbirimize kanat.
Görün bizi!
N’olur duyun bizi!
Bir gece olsun girin rüyalarýmýza da
Koklayýn saçlarýmýzý…
Öpelim n’olur ellerinizi…
Camdan el sallayýn yine
Ve su dökün ardýmýzdan
N’olur!
27 Kasým 2009 anýsýna
1.4.2010
SERAP HOCA