seni düþünüyorum, ama gözlerim açýk. sahildeyim,denize bakýyorum.. seni bir an denize benzetiyorum, onun gibi; sonsuz, karþýmda ucu bucaðý belli olmayan. sen öylece deniz gibi engin, deniz gibi haþmetle karþýmda dururken, ben korkmaya baþlýyorum.. beni yutacaðýný düþünüyorum ve vazgeçiyorum içine girmekten..
seni düþünüyorum ve gözlerimi kapatýyorum.. çünkü karþýmda bir dað gibi duruyorsun. gölgende üþümeye baþlýyorum, titrerken serinliðinde yüreðim o zaman seni ezip geçemiyeceðimi anlýyorum.. ve gülüyorum çaresizliðime ..
sonra hatýrlýyorum birden, ben bu daðlardan çokca görmüþtüm diye ferhat gibi sabýrla, aþkla delip geçmiþtim hepsini bir bir...
seni düþünüyorum bir çýnar aðacýnýn altýnda, delik deþik olmuþ gövdesi benim sefil yüreðim gibi.. ben göçmen aþklara o da göçmen kuþlara sunmuþ býkýp usanmadan bitip tükenmeyen sevgisini..
boy verip uzanýp seviþirken , kökleri kara toprakla, büyürken bedeni , uzanýrken elleri göðe yaradanýna doðru.. bin küsür yýl ayakta dimdik yaþayacaðýný nerden bilsin cýnar aðacý. ayný sýcaklýkla uzanýrken sana yüreðim nerden bilsin bir gün ayrýlýk olacaðýný..
seni düþünüyorum da hep düþünüyorum..
ne olur yaz da gelmiþ bak.. o güzel gövden henüz yýkýlmamýþken, bana bir yer daha versen, serin serin olsa hani daha bu rüyadan uyanmadan....
_gÖKHAnN_ Sosyal Medyada Paylaşın:
_gÖKHAnN_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.