BEYHAKİ

bahar kýrgýnlýklarý

hýrçýnlaþýr pençesinde gençliðim
talihsizliðin
kadim bir özgüvenin kurbanýyým.
ve esiri oldum
ümitisizlik zindanlarýnda
zamanýn
bir garip gülüþ bile incitir beni bahar sofralarýnda
ve de hüsranýndayým
elma aðacý nar aðacý
gölgelerinin

hiç aþk oynamadým hiç kumar da
bu yüzden ne aþkta kazanýrým
ne de kaybederim elde edemediklerimi
nasýl mahçup olunmasý gerekmezse
hep öyle mahçup olurum sevda mevsimlerinde
sabrýn sonu selamete çýkmaz uykusuz sabahýnda
gecelerin
gün doðsa da hiçbir þey doðmayýverir
aaa ne tesadüf bir türlü alýþmadýðým.
ve karanlýktýr yine sokaklar
eve dönüþ saatlerinde
koltuðumda ekmeðim yok!
bilirim
yine de yürümeli yaþamalý insan
ayak aðrýlarýnýn olmadýðý bir dünya için

hiç mutluluk oynamadým mutlu olmadým da
taze toprak rayihasýnda
tekdüze unutulmamaya mahkum hatýralarým
fakat elbette yaþamayý þansa yorduðum
anlarým
hep baþkalarý için

hiç evcilik oynamadým mukim olmadým da
baþý topuzlu aman hotozlu
bir rüya kahinin gönlünde.
ancak yine de
bilirim
insan bu kavak aðacý deðil
gözyaþlarýna deymese de
deymeli yeni yetme
gençlik hülyalarýna
yalan da olsa
erilmeyen muratlar için.
beyaz bir teslimiyet bayraðý açtý ordularým
baþýnda savaþýn.

hiç galip olmadým olmadý umrumda
gri bulutlarýn altýnda
kara gölgelerin ardýnda
kazanýlmýþ kahramanlýklar
lakin iþte can verdim
taze toprak rayihasýnda
gölgesinde bir elma aðacýnýn
yaþam oyununda ...

hiç oyun oynamadým çocukluðumda
ve belki de bu yüzdendir büyümüþlüðüm.
Sosyal Medyada Paylaşın: