Hıçkırık Bestesi

Dip dalgalarýyla yarýþan kulaçlarým,
Az geldi yeni yetme ayrýlýklara,
Tamburi boynumu eyerek
Söylediðim hýçkýrýk besteleri,
Yankýlanmadý kâgir duvarlarda,
Anlamýný bulmadý acýlarým.

Hasret deðirmeninde öðüterek nefsimi
Senden sonra zifir ektim gecelere.
Usanmadýk ayrý yerlerde ayný rüyalarý görmekten
Bir yürek yarasýyým, karanlýðýn hançeresinde.

Derlerki;
Allâme-i cihan olsan,
Çýkýp arþa, sallansan güneþin eteðinde,
Tekme atsan yýldýzlara,
Komþu olsan seyyarelere,
Diz çökersin bir çilli yüz önünde


Þimdi;
Gün düþmemiþ kuþluklarda
Önceden duasý edilmiþ dileklerim inlesin.
Cehennem korolarýna inat
Mabedimin kubbelerini süsleyen, pirinç levhalarda titresin.
Ki tüm vuslatzedeler de dinlesin.

Bir piþmanlýk zamaný borç ver,
Pamukta ateþ nasýl saklanýr göstereyim.
Pusatsýz çýktýðým gönül seferlerinden,
Ganimet getirdiðim tüm sermayemi
Dizlerinin dibine sereyim.

Ahmet Kurt



Sosyal Medyada Paylaşın: