doðuþu hep güzeldi güneþin kimsenin görmediði zamanlarda kýzýl ve utangaçtý ufuða gömülürken de gülümserken de sabaha mahçuptu. ben de insanlýðýmdan utanýyordum o sýralar çok oldu göz göze geliþimiz þafaklarýný seviyordum o memleketin yalnýzca þafaklarýný nefret ettiklerim kadar en az Edirne… askerdim, ve yaþam, doðan ve batan mahçup bir güneþti yalnýz
30.01.2007 Süloðlu/Edirne
(Berfin Bahar Dergisi Aðustos/2007 sayýsý.) Sosyal Medyada Paylaşın:
semsettinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.